Adaptasyon

İnsanın bu dünyaya hükmedişini düşünecek olursak eğer; bunun en büyük etmenlerinden birisinin adaptasyon olduğunu gözlemleyebiliriz. İnsan başarısının önündeki en büyük engel olarak ise konfor alanının dışına çıkmamak, kabuğunu kırmak istememek olduğunu gözlemleyebiliriz. Peki biz bu durumda insan başarısızlığa mahkumdur diyip geçmeli miyiz? 

İnsan birçok başarısızlıkla hayatı boyunca karşı karşıya kalabilir ancak bu başka bir yazımızın konusu olacak. Az önceki sorumuza dönecek olursak; insan başarısızlığa mahkum değildir. Mecburi zorlayıcı koşulları göz önünde bulundurursak gözlemliyoruz ki insan mecburi zorlayıcı durumlara bir müddet sonra adaptasyonunu gösterebiliyor. İnsanın genellikle kabuğunu kırmakta ve konfor alanını terk etmekte önündeki en büyük engel ben buna mı layığım sorusu. Tabiki herkes en iyiye ve en güzele layık olduğunu düşünebilir ancak dünyadaki her durum ve tehlike her insan için varolmakta. Dolayısıyla maksimum performansı göstermek için sınırlarımızı zorlamalıyız. Kendimizi pamuk ipliklerine sararak maksimum performansı gösteremeyiz. Bunlara somut bir örnekleme yaparak ilerleyecek olursak eğer; çok sıradan ve başarısız bir atletizm takımında olduğumuzu düşünelim. Kendimizi çok da sıkmadan birinci olabildiğimiz bir topluluğu hayal edelim ve bizim buraya fazla olduğumuzu düşünerek çok daha iyi bir grupla yarışmamız için bizi bir üst lige yükselttiler. Baktığımızda bu aslında bir statü yükselmesi. Ligimiz artmış ama bir yandan da konfor alanından çıktığımız bir durum. Eski alışkanlıklarımızla devam edersek muhtemelen başarısız olacağımız bir ortam olacak. Dolayısıyla başlangıçta karşılaşılacak olan başarısızlık hiç sürpriz değil. Peki burada “Olmuyor işte, ne yaparsam yapayım olmuyor!” kafasına girmek mi sağlıklı, yoksa artık alışkanlıklarımızı değiştirip doğru yöntemi arayıp ve bunları ararken gerekirse başarısız tekrar yeni ve doğru yöntemi aramaya devam etmek mi sağlıklıdır?