Yeterli Bakım Almamış Çocukluğun Yası

Psikolog, Çocuk Aile İlişki Danışmanı

Zümra Öz

02 Şubat 2025

Bazı yaslar sessizdir. İçimizde kök salar, yıllar geçtikçe büyür ama adını koymadıkça farkına varamayız. Yeterince bakım görmemiş bir çocukluk, işte böyle bir yas bırakır insanda. Çocukken eksik kalan şefkatin, görülmemişliğin, ihmalin yankıları büyüdüğümüzde bile peşimizi bırakmaz.

Bir çocuk, en temel ihtiyaçlarını yalnızca fiziksel olarak değil, duygusal olarak da karşılanmasını bekler. Sevgi, güven, kabul edilme, anlaşılma... Eğer bunlar eksikse, büyürken kendi içinde bir boşluk taşır insan. O boşluk, yetişkinlikte birçok farklı şekilde kendini gösterebilir: Kendine güven eksikliği, sürekli bir onay arayışı, sağlıksız ilişkiler, derin bir yalnızlık hissi...

Yetişkin olduğumuzda, geçmişimize dönüp baktığımızda bu eksiklikleri fark etmek, derin bir kederi beraberinde getirebilir. "Neden daha iyi bakılmadım?", "Neden görülmedim?", "Neden sevilmeye layık değilmişim gibi hissettim?" gibi sorular aklımızdan geçebilir. Bazen, bu soruların cevaplarını bulamayız. Ama bu yas, yalnızca geçmişe ait değildir; bugünü de şekillendirir.

Bu yasla nasıl başa çıkabiliriz? Öncelikle, yaşadığımız duyguların gerçek ve geçerli olduğunu kabul etmek gerekir. Çocukken ihmal edilmiş olmak, bizim değerimizi belirlemez. O dönemde göremediğimiz sevgiyi ve ilgiyi, bugün kendimize sunmak mümkündür. Kendimizi anlamak, içimizdeki çocuğa şefkat göstermek, ona "Seni görüyorum, seni duyuyorum ve sana ihtiyacın olan sevgiyi ben vereceğim" demek büyük bir adımdır.

Geçmişin izleri tamamen silinmez belki, ama onları anlamlandırmak mümkündür. İçimizdeki çocuk, bir gün gerçekten güvende hissedebilir. Yeterli bakım almamış bir çocukluğun yasını tutmak, onu iyileştirmenin ilk adımıdır.